Moskítóflugum boðið í partý

Ég átti alltaf eftir að segja ykkur frá vinunum sem ég eignaðist fljótlega eftir að ég kom til Kanada. Þið mynduð kannski ekki kalla þá vini en þeir hafa sannarlega skilið margt eftir sig hjá mér. Þessir vinir eru auðvitað moskítóflugurnar sem ákváðu að halda partý í tilefni þess að nýtt norrænt blóð mætti í bæinn. Vandamálið er bara það að partýið er haldið á líkama mínum og það virðist ekki ætla að taka neinn enda. Þetta eru nú meiri partýljónin! 50 bit víðsvegar um kroppinn, m.a. á andliti, svei mér þá. Ég er að spá í að halda fund bráðlega með partýljónunum og segja þeim að nú sé nóg komið. Það hlýtur að vera nýtt blóð einhvers staðar annars staðar í bænum sem er betra á bragðið en mitt. Pödduspreyið dugar ekki, það eina sem virkar er Calamine-ið sem er eins konar "eftir-á-smurning". En þá er auðvitað skaðinn skeður. Hér er sem sagt komin enn ein ástæða fyrir að vera innandyra í góða veðrinu. Það er svo sem ekkert slæmt, að mínu mati!

Undanfarna viku hef ég verið önnum kafin við að segja já við matarboðum hingað og þangað. Tveir hádegisverðir og þrír kvöldverðir. Jú, ég spara vissulega peninga fyrir mat en gveðmundur minn, þetta er ekki alveg besta aðferðin við að hrista af sér kílóin! Samkvæmislífið er því í bullandi siglingu, þó má bæta við að þau sem bjóða eru nú vanalega harðgift fólk á besta aldri. Bara betra fyrir mig!

Síðustu helgi tók ég þátt í æskulýðsmóti á vegum lúthersku og anglikönsku kirkjunnar í Kanada. Mótið var frábært í alla staði, um 900 þátttakendur (650 krakkar, 250 leiðtogar). Ég er stútfull af hugmyndum sem vinir á Íslandi gætu notað í framtíðinni - læt ykkur vita um þær allar síðar. Mótið var mjög vel skipulagt, við gistum á hóteli og allir 12 krakkarnir frá minni kirkju voru meiriháttar! Alltaf jákvæð, glöð og kát. Þau voru á aldrinum 14-16 ára. Ég held ég hafi sjaldan eða aldrei farið með svona flottum krökkum á æskulýðsmót, svei mér þá. Dagskráin var þétt og mikið um að vera. Sumt held ég að hefði ekki hæft liðinu heima en mér fannst þetta allt afskaplega skemmtilegt. Samskonar mót eru haldin á tveggja ára fresti einhvers staðar í Kanada. Ég ætla að sjálfsögðu að fara með hópnum í ferðina árið 2014 :) Það gerðist reyndar svolítið leiðinlegt í lok ferðarinnar. Ég fór heim á laugardagskvöldið upp úr kl. 9 því ég var með helgihald daginn eftir. Það kvöld og um nóttina kom upp veirusýking í hópnum öllum sem enginn veit hvernig byrjaði. Hún olli uppköstum og niðurgangi og voru mörg sem urðu mjög veik. Tvær úr okkar hóp veiktust, einn leiðtoginn síðustu nóttina og ein stúlka síðasta morguninn. Einn strákur veiktist svo þegar heim var komið. Þetta var sannarlega slæmur endir á frábæru móti en sem betur fer var þetta veira sem kom og fór. Innan sumra hópa breiddist þetta hraðar út en hjá öðrum en öll komust við heim á endanum.

Í messunni fyrir viku síðan skírði ég fyrsta barnið hér í Kanada. Hún heitir Rhiannon Audrey Linore Grant. Já, munnfylli af erfiðum errum :) Athöfnin tókst mjög vel og það var gaman að bæta við á "fyrsta skipti á ensku" listann. Næstu helgi mun ég halda áfram að bæta á þennan lista. Þá verð ég með minningarstund í kirkjugarði við jarðsetningu duftkers. Ég ætti kannski ekki að segja þetta en ég hlakka til!

Hálfgerð rútína er komin á dagana hér í Prince Albert. Ég verð alltaf ánægðari og ánægðari með bílinn minn. Komst að því að ein ástæða þess að hann eyddi svona miklu bensíni var að eitt dekkið var hálf loftlaust. Ég hafði ekki tekið eftir því því það var að aftan, hægra megin. Eftir að ég hafði kannað öll dekkin og jafnað loftmagnið þá er bara allt annað að keyra bílinn. Næsta mál á dagskrá er að þrífa hann, það er heill pöddukirkjugarður á honum að framanverðu.

Á föstudagskvöld fór ég á lokahátíð lúthersku sumarbúðanna hér rétt hjá, aðeins um 40 kílómetra norður af Prince Albert. Sumarbúðirnar standa við Christopher vatn og heita Kinasao (þýðir fiskur á indíánamáli). Þessi lokahátíð er líka fjáröflun fyrir sumarbúðirnar, fólk kaupir miða inn á hana (25 dollara, rúmlega 3000 kr). Við byrjuðum á því að snæða góða máltíð, síðan var happadrætti sem styrkt var af fjölmörgum fyrirtækjum (hægt að kaupa miða á staðnum). Svo lauk kvöldinu á helgileik um píslargöngu Krists. Það var mögnuð upplifun. Leikarar voru starfsfólk sumarsins, þau byrjuðu á kvöldmáltíðaratburðinum, síðan færðu þau sig út og allur hópurinn elti. Lokasenan var Kristur á krossinum - já, leikarinn var "negldur" á kross og "hermenn" með kyndla stóðu við hlið hans. Þetta var flott hjá þeim. Kannski hugmynd fyrir sumarbúðirnar okkar í framtíðinni? Góð fjáröflunaraðferð :)

Það er sannarlega nóg að gera hjá klerkinum þessa stundina. Ég er afskaplega þakklát fyrir að hafa ratað hingað til þessa góða fólks sem söfnuðinum tilheyrir. Mér hefur enn ekki vafist tunga um tönn svo illa sé, ég verð sífellt öruggari í tungumálinu. Bless í bili, meira síðar.