Gleðistundir

Það skemmtilegasta við prestsstarfið er að vera með fólki á gleðistundum í lífi þess. Og ekki er verra að fá að upplifa nokkrar slíkar sjálf, svona af og til. Þannig hafa undanfarnar vikur verið hjá mér. Samansafn ýmis konar gleðistunda. Mig langar að deila nokkrum þeirra með ykkur.

Ég hef upplifað margar "ífyrstaskipti" stundir undanfarið. Eitt verkefni safnaðarpresta hér fyrir westan er að heimsækja sóknarfólk sem af einhverjum ástæðum kemst ekki til kirkju og gefa því altarissakramentið. Því hef ég ekki kynnst áður í starfi. En mikið var nú gleðilegt að taka rúntinn út um allan bæ og kíkja við hjá þeim fjölmörgu sem þiggja þessa þjónustu. Ég mætti einungis þakklátu og kærleiksríku viðhorfi hjá þessu fólki og þrátt fyrir að hafa verið þó nokkuð lúin í lok dags þá var sinnið sannarlega sælt. Nú er ég búin að koma rútínu í vinnuferlið, hver einasti miðvikudagur fer í heimsóknir að einhverju tagi til safnaðarfólks. Þetta finnst mér vera ánægjuleg nýjung í starfi hjá mér.

Ég var svo heppin að fá að gefa saman brúðhjón í fyrsta skipti í gær, laugardag. Þetta var svona "eitt með öllu" brúðkaup, um 150 gestir og í engu til sparað. Brúðarmeyjarnar voru 6 talsins (að meðtaldri heiðurmærinni, maid of honor), og sveinarnir 6 líka (að meðtöldum svaramanni brúðgumans (best man). Já, þetta var svolítið yfirdrifið þarna við altarið. Ég játa að ég hló svolítið innra með mér svona fyrirfram þegar ég frétti að þetta ætti að vera svona, en þegar allt kom til alls þá var þetta bara nokkuð flott og skemmtilegt með þessum ameríska blæ. Margt annað var öðruvísi, brúðhjónin fluttu heitorð sín á milli, með mig sem hjálpara (repeat after me:). Hjónavígsluskýrslurnar voru undirritaðar í athöfninni sjálfri, undir lokin (tónlist leikin á meðan) og svo fékk ég að segja rétt áður en þau gengu út, blessuð brúðhjónin: Dömur mínar og herrar, má ég kynna í fyrsta sinn, herra og frú ....... Já, þetta var sannarlega dásamlegt! Svo fór ég auðvitað í veisluna á eftir, þau báðu mig að flytja borðbæn (sem ég með ánægju samþykkti). Við háborðið sátu brúðhjónin ásamt öllu sínu fylgdarliði, 6 brúðarmeyjum og 6 brúðgumasveinum. Allt saman yndislegt og flott!

Í dag, sunnudag, gerðist líka margt skemmtilegt. Eins og alla sunnudaga frá þeim fyrsta í ágúst messaði ég um morguninn, það hefur gengið vel hingað til, þrátt fyrir smá hnökra hér og þar, og sem betur fer hef ég fengið jákvæð og góð viðbrögð frá fólki við bæði þjónustu og prédikunum. Seinnipart dagsins var ég svo sett í embætti við hátíðlega athöfn í kirkjunni. Biskupinn í Saskatchewan, Bishop Cindy Halmarson, sá um athöfnina ásamt prófastinum, Rev. Dan Haugen, en svo vill til að Dan Haugen var áður prestur í Messiah Lutheran Church og er núna einn safnaðarmeðlima. Þó nokkrir prestar úr bænum, frá ýmsum kirkjudeildum, mættu í athöfnina og skrýddust ölbum. Allra ánægðust var ég þó með að Faith Rohrbough, sú sem ég dvaldist hjá fyrir tveimur árum í Saskatoon, mætti einnig og bættist í hóp prestanna. Athöfnin var mjög hátíðleg, safnaðarmeðlimir tóku þátt með því að bjóða mig velkomna með fallegum orðum. Þið heima verðið endilega að kíkja á formið hérna við innsetningarathafnir, það er alveg yndislegt! Athöfnin var tekin upp á vídeó og ég mun senda hana heim fyrir ma og pa - skiptir engu þó þau skilji kannski ekki allt! :) Að athöfn lokinni var snæddur kvöldverður, margir komu með eitthvað ætilegt með sér svo allir fengu notið. Einn eldri maður í söfnuðinum gekk til mín eftir matinn og sagði: „Jæja, Pastor Iris (það er sko nýja nafnið). Nú hefurðu loksins fengið formlegt leyfi til að skipa okkur fyrir, héðan í frá verðum við að fara eftir öllu sem þú segir!" Og svo glotti hann, blessaður!

Já, þær eru góðar gleðistundirnar í lífinu. Og ég er þakklát fyrir að hafa upplifað þær margar undanfarið. Framundan er fullt af fleiri "ífyrstaskipti" stundum sem vonandi verða gleðilegar líka. Þú færð að heyra um þær síðar.

P.s. Ég lofaði því síðast að segja ykkur hvernig sagan um mýsnar í kirkjunni endaði. Ég fann tvær í viðbót í gildrum einn morguninn sem ég sjálf, hetjan, tók og henti í ruslið. Tvær aðrar enduðu líf sitt í gildrum áður en við fundum út hvar þær komust inn. Málið var leyst og nú eru engar mýs í kirkjunni. Mikið er ég nú ánægð, ég er búin að sjá nóg af dauðum músum fyrir lífstíð!